Ang tagal na din na 'di ako nag po-post pero di naman sing tagal ng iba dyan na di na talaga nag po-post no!
Ahehe...
Ala lng...
So anyway... Meron na kong bagong buhay dito sa Trinity and I hate to admit that I am enjoying it too much... Too much that I don't miss my old friends anymore... And I hate it... I don't care if Berclimmicks no longer notices me anymoree... Unlike noon na kapag 'di ako napapansin nagngingitngit ako sa galit... Now ako na 'yung nakakalimot...
Naman kasi eh... Minsan sinisisi ko yung ibang tao, yung mga tinuring kong pinaka close na kaibigan, klung bakit wala na akong pake sa Berclimmicks... Yung original, true, Berclimmicks... Whatever happened to "Walang magkakalimutan"? Whatever happened to "Berclimmicks lives forever"? It is really sad...
Sinisisi ko sila kasi dati pakiramdam ko hindi ako importante... Na hindi ako mahalaga... Na insignificant ako... Pero alam kong hindi totoo 'yon... Kaya naman galit ako sa sarili ko dahil naninisi pa ako ng ibang tao kung bakit hindi ko namimiss ang berclimmicks... Samantalang yung ibang tao halos laging sinasabi n miss na nila ang berclimmicks...
Miss ko din naman ang Berclimmicks but, I think, not as much as other people do... Nakakaasar!!!
Basta... Miss ko n kayo...
Magparamdam kayo...
Jessie! Jepoy! Jet! Naman... please...
Berclimmicks lives forever... Sayang yung dinikit kong ganun sa pader ng kwarto ko... Naman!!!! :'c !!!
No comments:
Post a Comment